بر اساس یک مطالعه اخیر، یک تکنیک جدید تصویربرداری PET/MR می‌‌تواند راه را برای درمان‌‌های هدفمندتر برای افراد مبتلا به بیماری کرون هموار کند.

این تحقیق که نتایج آن در نشریه Radiology منتشر شده است، جزئیات استفاده از رادیودارو مهارکننده پروتئین فعال سازی فیبروبلاست (FAPI) گالیوم-68 را برای تمایز بین التهاب دیواره روده و فیبروز نشان می‌دهد. برای مبتلایان به بیماری کرون، تمایز بین این دو مهم است زیرا تنگی‌های التهابی معمولاً به درمان غیرتهاجمی پاسخ می‌دهند، در حالی که تنگی فیبروتیک نیاز به مداخله جراحی دارد. نویسندگان این مقاله اشاره کرده‌اند که تا همین اواخر، روش‌های تصویربرداری قادر به ارائه اطلاعات دقیق مورد نیاز برای تعیین اینکه آیا علائم بیماری به دلیل التهاب است یا فیبروز، نبودند. مایکل برگمان، سرپرست این مطالعه، از بخش جراحی عمومی MedUni وین و همکارانش خاطرنشان کردند: تکنیک‌های تصویربرداری مقطع نگاری که در حال حاضر استفاده می‌‌شوند، امکان ارزیابی التهاب ترانس‌مورال فعال و شناسایی تنگی‌‌های روده را در بیماران مبتلا به بیماری کرون، به شکل قابل اعتمادی فراهم می آورند. با این حال، تخمین صحیح ترکیب بافت، از جمله فیبروز و تمایز بین التهاب و فیبروز همچنان یک چالش بزرگ در MRI است.

رادیوداروی تخصصی FAPI مورد استفاده در این تحقیق می‌تواند به طور خاص به پروتئین فعال سازی فیبروبلاست سلول‌های بافت همبند که باعث فیبروز دیواره روده می‌شوند، متصل شود و در نتیجه امکان تشخیص راحت تر فیبروز از التهاب فعال را برای پزشکان فراهم کند.

این تیم این رادیودارو را روی 14 بیمار مبتلا به بیماری کرون و علائم انسدادی آزمایش کرد. هر بیمار قبل از عمل، تحت انتروگرافی  Ga-68-FAPI PET/MRقرار گرفت (انتروگرافی ام آر (MR) یک آزمایش تصویربرداری است که تصاویر مفصلی از روده کوچک تولید می‌کند . این تصاویر به پزشک کمک می‌کنند تا التهاب، خونریزی، انسداد و سایر مشکلات را تشخیص دهد) و پس از عمل نیز تجزیه و تحلیل بافت شناسی به منظور درجه بندی التهاب و فیبروز انجام گرفت. سپس این نتایج با یافته های PET/MRI بیماران مقایسه شد.

از این طریق، محققان پی بردند که مقادیر بالاتر حداکثر جذب استاندارد (SUVmax) رادیودارو در بخش‌‌های مبتلا به فیبروز در مقایسه با بخش ‌های بدون آن مشاهده می‌شود. علاوه بر این، بخش‌های دارای التهاب فعال، نسبت به بخش‌هایی که کارشناسان ترکیبی از التهاب و فیبروز را در آنها مشاهده کرده بودند، جذب کمتری را نشان می‌دادند.

به گفته نویسندگان: از این یافته‌ها می‌توان در رابطه با انتخاب استراتژی‌های درمانی برای بیماران بهره برد. در آینده، می‌توان از روش تصویربرداری مولکولی که ما در این پژوهش ایجاد کرده ‌ایم برای شناسایی بیمارانی که در مراحل اولیه به مداخله جراحی  نیاز دارند، استفاده کرد و در نتیجه از درمان‌های دارویی که برای رفع تنگی فیبروم اثر گذاری کمتری دارند، دوری کرد.

مطالعات بعدی با استفاده از این رادیودارو در حال حاضر در حال انجام است. این مطالعات در مقیاس بزرگتر انجام خواهد شد و همچنین پیشرفت تنگی فیبروم و اثرات درمان های مختلف بر این بیماری را بررسی خواهد کرد.

منبع: Health Imaging