بیماری کرون یک بیماری مزمن است که سبب التهاب در دستگاه گوارش می‌شود. این بیماری می‌تواند هر بخشی از دستگاه گوارش را که از دهان تا مقعد امتداد دارد، تحت تاثیر قرار دهد. اما اغلب روده کوچک و ابتدای روده بزرگ را درگیر می کند.
بیماری کرون یک بیماری التهابی روده (IBD) است. کولیت اولسراتیو و کولیت میکروسکوپی از دیگر انواع شایع IBD هستند. این بیماری به نامهای انتریت منطقه‌ای و یا ایلیت منطقه‌ای نیز شناخته می‌شود.
چه چیزی سبب ایجاد بیماری کرون می‌شود؟
علت بیماری کرون ناشناخته است. محققان فکر می‌کنند که یک واکنش خود ایمنی ممکن است از دلایل ایجاد این اختلال باشد. ژنتیک و وراثت نیز می تواند در این اختلال نقش داشته باشد و گاهاً این بیماری در افراد یک خانواده مشاهده می‌شود. استرس و خوردن برخی غذاها اگرچه سبب ایجاد این بیماری نمی‌شود، اما می‌تواند علائم آن را بدتر کند.
چه کسانی در خطر ابتلا به بیماری کرون قرار دارند؟
عوامل خاصی وجود دارد که می‌تواند خطر ابتلا به بیماری کرون را افزایش دهد:
- سابقه خانوادگی این بیماری. داشتن والدین، فرزند یا خواهر یا برادر مبتلا به این بیماری شما را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهد.
- سیگار کشیدن. سیگار می‌تواند خطر ابتلا به بیماری کرون را تا دو برابر افزایش دهد.
- مصرف برخی داروها مانند آنتی بیوتیک ها، قرص‌های ضد بارداری و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین یا ایبوپروفن. این داروها می‌توانند احتمال ابتلا به بیماری کرون را افزایش دهند.
- رژیم غذایی پرچرب. استفاده از غذاهای پرچرب نیز ممکن است خطر ابتلا به بیماری کرون را افزایش دهد.
علائم بیماری کرون چیست؟
علائم بیماری کرون بسته به محل و شدت التهاب می‌تواند متفاوت باشد. شایع ترین علائم عبارتند از:
- اسهال
- گرفتگی و درد در ناحیه شکم
- کاهش وزن
برخی از علائم احتمالی دیگر عبارتند از:
- کم خونی، وضعیتی که در آن تعداد گلبول‌های قرمز خون کمتر از حد طبیعی است
- قرمزی یا درد چشم
- خستگی
- تب
- درد مفاصل
- حالت تهوع یا از دست دادن اشتها
- تغییرات پوستی که شامل برجستگی‌های قرمز و حساس زیر پوست می‌شود
استرس و خوردن برخی غذاها مانند نوشابه‌های گازدار و غذاهای پر فیبر ممکن است علائم برخی افراد را بدتر کند.
بیماری کرون چه مشکلات دیگری می‌تواند ایجاد کند؟
بیماری کرون می تواند مشکلات دیگری ایجاد کند، از جمله:
- انسداد روده
- فیستول، اتصالات غیر طبیعی بین دو قسمت داخل بدن
- آبسه‌ها، کیستهای عفونی پر از چرک
- شقاق مقعد، پارگی‌های کوچک در مقعد که ممکن است باعث خارش، درد یا خونریزی شود
- زخم‌ها، زخم‌های باز در دهان، روده‌ها، مقعد یا پرینه
- سوء تغذیه، زمانی که بدن مقدار مناسبی از ویتامین‌ها، مواد معدنی و مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت نمی‌کند.
- التهاب در سایر نواحی بدن مانند مفاصل، چشم‌ها و پوست
بیماری کرون چگونه تشخیص داده می‌شود؟
ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است از ابزارهای زیادی برای تشخیص استفاده کنند.
- سابقه پزشکی، که شامل پرسش در مورد علائم بیمار می‌شود
- سابقه خانوادگی
- معاینه فیزیکی، شامل موارد زیر:
- بررسی نفخ شکم
- گوش دادن به صداهای داخل شکم با استفاده از گوشی پزشکی
- ضربه زدن بر روی شکم برای بررسی حساسیت و درد و بررسی اینکه آیا کبد یا طحال بیمار حالت غیر طبیعی دارد یا بزرگ شده است.
- تست‌های مختلف از جمله
- آزمایش خون و مدفوع
- کولونوسکوپی
- آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی، روشی که در آن پزشک از یک اسکوپ برای بررسی داخل دهان، مری، معده و روده کوچک استفاده می‌کند.
- تست‌های تصویربرداری تشخیصی، مانند سی تی اسکن یا تست‌های پزشکی هسته‌ای.
راه‌های درمان بیماری کرون چیست؟
هیچ درمان قطعی برای بیماری کرون وجود ندارد، اما درمانها می‌توانند التهاب روده را کاهش دهند، علائم را تسکین دهند و از عوارض جلوگیری کنند. درمانها شامل داروها، استراحت روده و جراحی است. هیچ درمان واحدی برای همه بیماران وجود ندارد. بیمار و ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند با همکاری یکدیگر پی ببرند که کدام درمان برای بیمار بهترین انتخاب است.
داروهای کرون شامل داروهای مختلفی است که التهاب را کاهش می‌دهد. برخی از این داروها این کار را با کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن انجام می‌دهند. داروها همچنین می‌توانند به کاهش علائم یا عوارض کمک کنند، مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و داروهای ضد اسهال. اگر کرون شما باعث عفونت شود، ممکن است به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید.
استراحت روده شامل نوشیدن یا ننوشیدن مایعات خاص و همچنین نخوردن مواد غذایی خاص می‌شود، که به روده اجازه استراحت می‌دهد. اگر علائم بیماری کرون شدید باشد، ممکن است انجام این کار لازم باشد. در این شیوه، مواد مغذی از طریق نوشیدن مایعات خاص یا از طریق یک لوله تغذیه خاص یا یک لوله داخل وریدی (IV) قابل دریافت است. ممکن است نیاز باشد بیمار دوره استراحت روده را در بیمارستان سپری کند، یا ممکن است بتوانید آن را در خانه انجام دهد. ممکن است نیاز باشد که این دوره از چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشد.
جراحی می‌تواند عوارض را درمان کند و علائم را در زمانی که سایر درمانها به اندازه کافی جوابگو نیست، کاهش دهد. جراحی شامل برداشتن قسمت آسیب دیده دستگاه گوارش بیمار به منظور درمان است و در موارد زیر انجام می‌شود:
- فیستول
- خونریزی تهدید کننده زندگی
- انسداد روده
- زمانی که عوارض جانبی داروها سلامت بیمار را تهدید می‌کند
- زمانی که داروها علائم و وضعیت بیمار را بهبود نمی‌بخشند
تغییر رژیم غذایی می‌تواند به کاهش علائم کمک کند. ممکن است تغییراتی شامل موارد زیر، در رژیم غذایی بیمار توصیه شود:
- پرهیز از نوشیدنی‌های گازدار
- پرهیز از خوردن پاپ کورن، پوست سبزیجات، آجیل و سایر غذاهای پر فیبر
- نوشیدن مایعات بیشتر
- خوردن وعده‌های غذایی کوچکتر در دفعات بیشتر
- داشتن یک دفتر یادداشت غذایی برای کمک به شناسایی غذاهایی که باعث ایجاد مشکل می‌شوند برخی از افراد نیز باید رژیم غذایی خاصی مانند رژیم غذایی کم فیبر داشته باشند.
منبع: medlineplus.gov
