بنابر گزارش پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا، لسآنجلس، تصویربرداری PSMA-PET منجر به تغییراتی در مدیریت درمان بیماری در یک سوم از مردانی که پس از جراحی رادیکال پروستات دچار عود سرطان پروستات شده بودند، میگردد.
بر اساس داده های حاصل از یک کارآزمایی فاز 3، محققان دریافتند که گالیوم-68 (Ga-68) PSMA-PET تغییرات عمدهای را در مدیریت و برنامهریزی رادیوتراپی (RT) در 33 درصد از بیماران ایجاد کرده است.
تصویربرداری PSMA-PET یک تکنیک تصویربرداری موثر برای مرحلهبندی اولیه و مجدد سرطان پروستات است، مطالعات گذشته نگر نشان می دهند که این نوع تصویربرداری نسبت به سایر روش های تصویربرداری رایج مانند کولین-PET و فلوسیکلووین-PET در تشخیص عود سرطان پروستات (به ویژه در سطوح پایین PSA) ازدقت بالاتری برخوردار است.
با این حال، آنها خاطرنشان کردند که تأثیر بالینی ترکیب PSMA-PET در برنامه ریزی نجات RT در دنیای حقیقی هنوز در کارآزماییهای تصویربرداری آینده نگر تصادفی مشخص نشده است.
برای این منظور، محققان استفاده از این تکنیک را از یک کارآزمایی که برای اولین بار در سال 2018 انجام شد، آغاز کردند. در این مطالعه به تجزیه و تحلیل استفاده از PSMA-PET برای مدیریت بیماری پرداخته شد، آنها خاطرنشان کردند که این تکنیک می تواند نتایج را بهبود بخشد. در حالی که خوانش نهایی نتایج اولیه برای سال 2025 برنامه ریزی شده است.
محققان در مجموع 178 بیمار را تحت عنوان طرحهای نجات RT بین سپتامبر 2018 و آگوست 2020 در دانشگاه UCLA و دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو به این کارآزمایی وارد کردند. آنها 76 بیمار را به یک بازوی کنترل و 102 بیمار را به بازوی PSMA-PET تقسیم کردند. fluciclovine-PET نیز در 33 بیمار در بازوی کنترل مورد استفاده قرار گرفت. تغییر مدیریتی اصلی در بازوی PSMA-PET مشاهده شد که عبارت بود از تشدید درمان (افزودن ناحیه میدان رادیوتراپی، درمان محرومیت از آندروژن، درمان سیستمیک پیشرفته، یا تنها تغییر به درمان سیستمیک) این موارد در 37 بیمار از 102 بیمار (36 درصد) در بازوی PSMA-PET و در مقابل 9 مورد از 76 (12درصد) در بازوی کنترل رخ داد.
علاوه بر این، حدود 10 درصد از بیماران PSMA-PET درمان سیستمیک پیشرفته و/یا پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن را به دلیل تشخیص بیماری خارج از پروستات در مقابل 1 درصد در بازوی کنترل دریافت کردند.
آنها نوشتند: «تصویربرداری مولکولی PSMA-PET انتخاب بیماران را برای طرحهای [نجات RT] بهینه میکند، باعث ایجاد تغییرات در حجم و دوز RT و انتخاب برای درمان سیستمیک میشود.»
در نهایت، در حالی که این تجزیه و تحلیل ها نشان می دهد که این روش برای بهبود مدیریت بیماری موثر است، اما این که آیا این تغییرات منجر به نتایج بهتری برای بیماران می شود یا خیر، همچنان حدس و گمان است.
این گروه در پایان افزودند: «خوانش نهایی مرحله اولیه این پروژه در سال 2025 برنامه ریزی شده است، که می تواند شواهدی را در مورد اینکه آیا این تغییرات منجر به نتایج بهتری می شود یا خیر ارائه نماید.»
منبع: auntminnie