تا چند سال پیش بروز آمیلوئیدوز قلبی (CA) – وضعیتی که باعث سفت شدن قلب به دلیل رسوبات آمیلوئید می‌شود – نادر فرض می‌شد، اما تشخیص آن در سالهای اخیر رایج تر شده است. یک مطالعه جدید در مجله پزشکی هسته‌ای، بینشی در مورد چگونگی تأثیر این بیماری بر عموم جمعیت و همچنین چگونگی کمک رادیولوژیست‌ها در روند تشخیص آمیلوئیدوز قلبی ارائه می‌‌دهد.

این مطالعه بر روی بیمارانی متمرکز بود که بین سال ‌های 2010 تا 2020 در دانشگاه پزشکی وین در اتریش تحت تصویربرداری پزشکی هسته‌ای استخوان قرار با رادیوداروی Tc-99m-MDP گرفته بودند. در 3.3 درصد از 11527 بیماری که تحت این نوع از تصویربرداری قرار گرفته بودند، سطوحی از جذب ردیاب رادیویی قلبی که معمولاً با عنوان (DPD) شناخته می‌شود، مشاهده شد. یکی از متخصصان پزشکی هسته‌ای دانشگاه پزشکی وین در اتریش و همکارانش توضیح دادند در صورتیکه جذب DPD، به صورت تصادفی و یا غیر تصادفی مشاهده شود، می‌تواند نشان از آمیلوئیدوز قلبی داشته باشد.

این متخصصان نوشتند: بیمارانی که تحت اسکن استخوان (اسکن استخوان پزشکی هسته‌‌ای) قرار می‌گیرند ممکن است با سطوح بالایی از جذب ردیاب رادیویی قلبی (معروف به DPD) به عنوان یک یافته اتفاقی، که به وجود آمیلوئیدوز قلبی اشاره دارد، شناسایی شوند. در این مطالعه بزرگ مقیاس ما به دنبال تخمین شیوع آمیلوئیدوز قلبی بر اساس اسکن استخوان و بررسی پیامدهای مرتبط با آن، در میان عموم مردم بودیم.

به منظور آگاهی بهتر کارشناسان در مورد چگونگی تاثیرگذاری احتمالی آمیلوئیدوز قلبی بر عموم جمعیت، آنها بیمارانی که چه به دلایل قلبی و چه به دلایل غیر قلبی تحت تصویربرداری قرار گرفته بودند را به این مطالعه وارد کردند. متخصصان پزشکی هسته‌‌ای اسکنهای بیماران را بر اساس گرید 0 تا 3 آنالیز و درجه ‌بندی کردند که 0 نشان‌ دهنده عدم جذب DPD و 2/3 نشان ‌دهنده آمیلوئیدوز قلبی تایید شده بود.

متخصصان دریافتند که از هر 50 بیمار مراجعه کننده به دلایل غیر قلبی، 1 نفر سطحی از جذب DPD را نشان می‌دهد، در حالی که همین امر برای 1 نفر از 5 مراجعه قلبی صادق است. هنگامی که محققان داده‌های پیگیری بیماران را بررسی کردند (میانگین پیگیری شش سال بود)، متوجه شدند که نزدیک به 30 درصد از افراد با جذب DPD، فوت کرده‌اند. علاوه بر این، 1.5 در صد از بیماران در طول دوره پیگیری به دلیل نارسایی قلبی در بیمارستان بستری شده بودند، در حالی که در میان افرادی که DPD درجه 2/3 داشتند در مقایسه با افراد درجه 0، خطر بستری شدن در بیمارستان 3.5 برابر بیشتر بود.

یک متخصص قلب که در این تحقیق نیز شرکت داشت، پیشنهاد کرد که برای تشخیص مطمئن ‌تر جذب DPD باید تلاش‌ها حداکثر شود و زمانی که این یافته‌ها تایید شد باید بیماران برای آغاز درمان به متخصصان قلب ارجاع داده شوند.

منبع: سایت Health Imaging

https://healthimaging.com/topics/medical-imaging/nuclear-medicine/cardiac-amyloidosis-nuclear-medicine-studies?utm_source=newsletter&utm_medium=hi_news