بر اساس مطالعه‌ای که اخیراً نتایج آن در نشریهJAMA منتشر شده است، ممکن است گزارش‌های تصویربرداری PET/CT، اطلاعات کلیدی در مورد پاسخ بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن به پرتودرمانی را در اختیار پزشکان قرار ندهند.
در این مطالعه، تیمی از رادیولوژیست‌‌ها (متخصصان پزشکی هسته‌ای) در دانشگاه ویک فارست نیویورک، نحوه عملکرد انکولوژیست‌‌های بالینی پس از ارزیابی پاسخ بیمار به پرتودرمانی (RT)، بر اساس گزارش‌های PET/CT پزشکی هسته‌ای، را بررسی کردند.
به گفته نویسنده مقاله و استادیار انکولوژی پرتویی و همکاران: «درک پزشک از پاسخ بیمار به درمان بر مبنای RT PET/CT غیر قابل اعتماد است، گویی مفاهیم مورد نظر متخصصان پزشکی هسته‌ای رادیولوژیست که به شدت بر نرخ بقا تاثیرگذار است، توسط آنکولوژیست‌ها به خوبی درک نمی‌شود.»
پس از اینکه بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن تحت پرتودرمانی قرار گرفتند، از آزمایشات تصویربرداری مانند اسکن F-18 FDG PET/CT برای سنجش پاسخ آنها به درمان استفاده می‌شود.
تحقیقات پیشین حاکی از تفاوت‌هایی میان نظر متخصصان پزشکی هسته‌ای در گزارش‌های تصویربرداری و معنای درک شده توسط پزشکان است. به گفته نویسندگان این مقاله، این ارتباطات نادرست ممکن است به افزایش اضطراب بیمار، روش‌‌های پیگیری غیرضروری، یا عدم شناسایی و درمان مناسب بیماری باقی ‌مانده یا پیش ‌رونده کمک کند.
در این مطالعه، محققان قصد داشتند روشن کنند که آیا پزشکان کل متن (تنها کلمات و عبارات) گزارش‌های PET/CT انجام شده پس از درمان، برای پیگیری وضعیت بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن را بررسی کرده‌اند یا خیر.
بر اساس نتایج، میزان توافق در بین پزشکان پایین بود و نتایج این مطالعه تنها توافق متوسطی را میان ادراک متخصصان انکولوژی از وضعیت بیمار پس از بررسی گزارش‌‌های PET/CT پس از درمان نشان می‌دهد.
نویسندگان افزودند: با توجه به ارتباط پیش آگهی‌ها و گزارش‌های PET/CT پس از پرتودرمانی، دسته ‌بندی دقیق پاسخ بیماران به درمان ضروری است. با این حال هیچ روش استاندارد پذیرفته شده جهانی برای ارتباط نتایج وجود ندارد. اما در بخش‌های بیمارستان ویک فارست، اخیراً سیستم‌ گزارش‌ دهی و داده‌‌های تصویربرداری گردن (NI-RADS) پیاده‌ سازی شده است که این سیستم گزارش‌ دهی استاندارد توسط کالج رادیولوژی آمریکا در سال 2017 ابداع شد. در نهایت، این گروه تحقیقاتی بر این باور است که اجرای یک سیستم گزارش دهی مناسب می‌تواند یک روش مقرون به صرفه برای بهبود سریع کیفیت گزارش پاسخ به درمان پس از پرتودرمانی باشد، به ویژه از آنجایی که به حداقل تلاش اضافی برای تفسیر از سوی متخصصان پزشکی هسته‌ای نیاز دارد.

منبع: Aunt Minnie