بر اساس مطالعه منتشر شده در شماره ژانویه مجله اروپایی تصویربرداری ترکیبی، به نظر می‌رسد تصویربرداری آمیلوئید PET که تنها ظرف چند دقیقه انجام می‌شود، عملکردی مشابه با تصویربرداری استاندارد FDG-PET برای تشخیص هیپومتابولیسم گلوکز در بیماران مبتلا به آلزایمر داشته باشد.
نویسنده مسئول این مقاله آلیسون میوراکو از دانشگاه استنفورد و همکارانش از مرکز بین المللی تصویربرداری‌های عصبی بیماری آلزایمر (ADNI) نوشته اند: «اسکن‌های فریم اولیه آمیلوئید می‌توانند جایگزین اسکن‌های F-18 FDG در اندازه‌گیری متابولیسم گلوکز مغز شوند».
نویسندگان این مقاله افزوده‌اند که این یافته جدید می‌تواند در کاستن هزینه‌هایی که به صورت معمول صرف اسکن‌های متعدد PET می‌گردد، نقش بسزایی داشته و همچنین پرتوگیری بیماران را کاهش دهد.
بیش از 20 سال است که از FDG-PET برای اندازه‌گیری فعالیت متابولیسم گلوکز در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر استفاده می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که در اوایل بیماری تغییراتی در فعالیت گلوکزی مغز رخ می‌دهد که می‌توان جهت تشخیص و پیش‌بینی بیماری از آن بهره برد.
تصویربرداری F-18 فلوربتاپیر (آمیلوئید PET) نیز یک روش پذیرفته شده و موفق دیگر برای تشخیص بیماری مبتلایان به بیماری آلزایمر است که اساس آن نشان دادن رسوب پلاک‌های آمیلوئید در مغز که یکی دیگر از علائم بارز این بیماری است، می‌باشد.
مطالعات آزمایشگاهی نشان از آن دارند که احتمالاً تصویربرداری PET F-18 فلوربتاپیر می‌تواند بر اساس جذب ردیاب در مناطق مختلف مغز، سرنخ‌هایی را در مورد هیپومتابولیسم گلوکز در اختیار دانشمندان قرار دهد.
نویسندگان این مقاله افزودند: «کسب اطلاعات در مورد هر دو جنبه این بیماری نیاز به اسکن‌های متعدد PET دارد که علاوه بر صرف هزینه‌های بالا، بیمار را نیز در معرض دوزهای متعدد تابش قرار می‌دهد».
در این مطالعه، محققان بررسی کردند که تا چه اندازه اطلاعات جمع‌آوری شده در فریم‌های اولیه اسکن‌های آمیلوئید PET در مقایسه با اسکن‌های F-18 FDG PET در میان بیماران بدون اختلال شناختی (CU)، بیماران (MCI) یا بیماران مبتلا به زوال عقل، کارآمد بوده است.
پس از گرد آوری داده‌های 100 بیمار از پایگاه داده ADNI، برای این گروه از شرکت کنندگان در مطالعه مذکور که از 52 فرد بدون اختلال شناختی، 33 مبتلا به اختلال شناختی خفیف و 15 فرد مبتلا به زوال عقل تشکیل یافته بود، دو اسکن اولیه PET F-18 فلوربتاپیر و F-18 FDG PET با فاصله کمتر از 2.5 سال انجام شد. در تصویربرداری FDG، 185 میلی بکرل (5 میلی کوری) F-18 FDG به افراد مورد مطالعه تزریق و سپس یک اسکن سه بعدی دینامیک استاندارد، متشکل از شش فریم 5 دقیقه‌ای 30 تا 60 دقیقه پس از تزریق، گرفته شد. به گفته نویسندگان این مقاله: «بنابر توصیه مطالعات پیشین، تصاویر فریم اولیهF-18 فلوربتاپیر، با تصویربرداری بین 45 ثانیه تا 6 دقیقه، بدست آمد».
سپس مقادیر جذب استاندارد برای 82 منطقه جالب توجه (ROI)، استخراج و تصاویر PET با هم مقایسه شد.
در این مطالعه، ساقه مغز به عنوان یک منطقه مرجع برای تخمین نسبت ارزش جذب استاندارد منطقه‌ای (SUVR) با استفاده از فریم اولیه F-18 فلوربتاپیر و تصاویر F-18 FDG در نظر گرفته شد.
مقایسه بصری تصویربرداری‌های sMRI، فریم اولیه F-18 فلوربتاپیر و F-18 FDG-PET انجام شده، برای افرادی که با وضعیت‌های مختلف بیماری (CU، MCI، و زوال عقل)، در این مطالعه مشارکت داشته‌اند. تصویر از مجله تصویربرداری ترکیبی.
به گفته محققان: «اندازه‌گیری‌های جذب منطقه‌ای با استفاده از فریم اولیه F-18 فلوربتاپیر به شدت با متابولیسم گلوکز منطقه‌ای که در اسکن‌های FDG-PET F-18 اندازه‌گیری می‌شود، بدون توجه به وضعیت بیماری، هم خوانی دارد».
پژوهشگران افزودند که به طور کلی، این مطالعه می‌تواند پیامدهای مهمی برای تحقیقاتی که بر روی نشانگرهای زیستی مرتبط با متابولیسم گلوکز در مراحل بالینی متفاوت بیماری آلزایمر انجام می شود، داشته باشد.
نویسندگان نوشتند: «این یافته می‌تواند در کارآزمایی‌های بالینی که برای مراحل مختلف [بیماری آلزایمر] انجام می‌شود و در آنها از متابولیسم گلوکز به عنوان معیاری برای سنجش اثربخشی درمان یا پیشرفت بیماری استفاده می‌گردد، بسیار مفید واقع شود».
با این حال، تعیین اینکه آیا تغییرات در متابولیسم گلوکز در طول زمان می‌تواند در اسکن‌های آمیلوئید PET اولیه، همانطور که در اسکن‌های F-18 FDG وجود دارد، شناسایی شود یا خیر، حائز اهمیت است و محققان به محدودیت‌های در یافتن همپوشانی میان این مطالعات، اشاره کرده‌اند.
بنابراین نویسندگان نتیجه‌گیری کردند که باید در آینده مطالعات بیشتری برروی تصویربرداری‌های PET آمیلوئیدی با فریم اولیه طولی انجام شود تا ارزش تصویربرداری فریم اولیه را به عنوان یک نشانگر کاهش متابولیسم مغز ارزیابی کنند.
منبع: auntminnie
