ارزیابی التهابات ریوی و پیگیری درمان به کمک رادیوداروی FDG و سیستم تصویربرداری PET، در بیمارانی که از عوارض ریوی پس از کرونا رنج می‌برند، موفقیت آمیز بوده است. این مطالعه که در نشست سالانه انجمن پزشکی هسته‌ای و تصویربرداری مولکولی 2022 ارائه شد، برای اولین بار نشان داد که علائم باقی مانده از کرونا، مانند سرفه و تنگی نفس، میتواند با التهاب مزمن ریهها مرتبط باشد.
عوارض تنفسی، یکی از اثرات رایج ابتلا به عفونت شدید کرونا است که میتواند به شرایط بحرانی بیانجامد.
حداقل یک سوم بیماران بستری شده به دلیل ابتلا به کرونا، علائم تنفسی را تجربه می‌کنند. تعدادی از این بیماران حتی پس از منفی شدن آزمایش کرونا از بیماری ریوی پس از کرونا رنج می برند و به اکسیژن مکمل نیاز خواهند داشت.
طی دوره همه گیری، هیچ روش استانداردی برای ارزیابی التهابات باقی مانده ریه وجود نداشت. یوگیتا خاندلوال، پزشک موسسه تحصیلات تکمیلی علوم پزشکی سانجی گاندی در لاکنو، اوتار پرادش، هند، می‌گوید: «اندازه‌گیری میزان و شدت بیماری حتی در بیماران رو به بهبود دشوار بود و از این رو شروع درمان مناسب دشوار می‌نمود.»
در این مطالعه، محققان از رادیوداروی FDG و پت اسکن برای ارزیابی فعالیت متابولیکی ضایعات ریوی و ارزیابی اثر استروئیدها (استروئیدها (کورتیکواستروئید یا کورتوتن) از داروهای مصنوعی هستند که شباهت فراوانی با هورمون کورتیزول دارند. کورتیزول از هورمون‌‌هایی است که به طور طبیعی از غدد فوق کلیوی ترشح می‌‌شود. از کورتیکواستروئید یا کورتون‌ها برای کاهش التهابات و درمان برخی بیماری‌ها استفاده می‌‌شود.) و داروهای ضد فیبروز ریه (فیبروز ریوی به معنای ایجاد زخم در ریهها است. با گذشت زمان، بافت زخمی حرکت اکسیژن از داخل کیسه‌های هوایی کوچک در ریهها به جریان خون را محدود می‌کند)، در درمان عوارض ریوی پس از کرونا، استفاده کردند. بیماران با فعالیت‌های التهابی ریه، شش تا 12 هفته پس از دریافت درمان‌های استروئیدی و ضد فیبروز، به منظور ارزیابی پاسخ درمانی و ارزیابی فیبروز باقی مانده، تحت تصویربرداری با رادیوداروی FDG قرار گرفتند.
همه 25 بیمار شرکت کننده در این مطالعه، در ابتدا ضایعات فعال متابولیک در هر دو ریه داشتند. همچنین در بیش از نیمی از بیماران، غدد لنفاوی مدیاستن فعال متابولیکی نیز مشاهده شد. در میان تمام بیماران، پس از درمان با استروئیدها و داروهای ضد فیبروز ریوی، کاهش قابل توجهی در تعداد، اندازه و FDG خواهی ضایعات ریوی پیشتر شناسایی شده، مشاهده شد.
این بررسی ثابت کرد که رادیوداروی FDG و سیستم تصویربرداری PET، ابزار دقیقی برای نظارت و مدیریت درمان التهاب‌های مزمن است. نشانگرهای مولکولی شناسایی شده توسط این تصویربرداری می‌‌توانند محرک‌ها و مکانیسم‌های ایجاد التهاب را آشکار کنند، که این امر خود میتواند در آینده به توسعه داروهای جدید و استراتژی‌‌های مدیریت بهتر این بیماری کمک کند.
منبع: SNMMI
